وقتی که مغز از ساختاري مشابه سلسله مراتب شرکت‌هاي بزرگ برخوردار باشد – مشابه آنچه عصب شناسان از دیرباز آن را باور داشتند – نمودار “از سوي ” و “به سوي”، خطوط حرکت سيگنال‌ها را به شکل خطوط مستقيمي نشان مي‌دهد که از مناطقي مستقل به يک واحد پردازشگر مرکزي يعني دفتر رييس شرکت، وصل شده‌اند. اما در عوض دانشمندان توانستند با کمک اين شيوه جديد هم‌پوشاني ميان نقاط متفاوت، مناطقي که تاکنون ارتباط ميان آنها شاخته نشده بود را شناسايي کنند.

نتيجه به دست آمده بيشتر به شبکه‌هاي بزرگ و به هم متصلي مانند اينترنت شباهت دارد تا مدل سلسله مراتبي. مناطق مورد مطالعه دانشمندان، مناطقي از شبکه‌هاي متصل به هم را نمايان کرد که با استرس، افسردگي و اشتها در ارتباط بودند.

فرضيه چنين ساختار به هم پيوسته‌اي که براي مدتي مورد بحث و بررسي قرار داشت مي‌تواند به عنوان ابزاري قدرتمند براي بررسي چگونگي پردازش اطلاعات توسط مغز مورد استفاده قرار گيرد.

اين تحقیق تنها گوشه‌اي بسيار کوچک از اتصالات بي‌شمار موجود در مغز کوچک موش را نشان مي‌دهد؛ اما با همپوشاني تدريجي يک منطقه از مغز با منطقه‌اي جديد و فراهم كردن نقشه منطقه جديد مي‌توان به تصوير و الگويي بزرگتر و دقيق‌تر از اتصالات مغزي دست پيدا کرد.